Kalabalığın ortasında duruyorum, her gün tekrarlanan bu yaşamı düşünüyorum. Birden aklıma geliyor, eğer bir gün yaşlılık ve gençlik, içimdeki dalgaları uyandırmakta zorlanırsa. Durgun bir suyun sessizliği, çiçekler ve pastalar da sarsamaz. Eğer insanlar küçük şeylerden etkilenemez hale gelirse, o zaman deprem ve sel felaketinin kötü haberini de duyamazlar. Eğer yaşam ile ölümün doğası birbirine benziyorsa, o zaman var olmanın anlamı kalmaz.
"İnsanlık ve Ben"
View Original